Alledag in de DDR

home> alledag in de ddr

Alledaagse leven in de DDR

In dit hoofdstuk ligt de nadruk op het dagelijkse leven van de Oost-Duitsers. Er wordt o.a. gekeken wat voor muziek ze luisterden, waar ze op vakantie gingen, maar ook hoe ze gingen winkelen en wat voor televisieprogramma's ze keken.

Net even anders

Hoewel alles op 't oog wel een beetje hetzelfde was in de DDR, was het toch allemaal net even anders.

Levi's jeans, hotdogs, Coca-Cola en Nutella waren strikt verboden in de voormalige DDR, omdat deze producten werden vervaardigd door het "vijandige" Westen. In plaats daarvan had je inferieure kopieën hiervan zoals Boxer jeans, Ketwurst, Vita Cola en Nudossi chocopasta.

Schlangestehen

Meest kenmerkend waren nog wel de beelden op tv van die lange rijen met mensen voor de winkels in de voormalige Oostbloklanden. In de DDR noemde men dit het zgn. schlangestehen (vertaald: in de rij wachten).

Hoewel de schappen in de winkels doorgaans vrij vol waren in de DDR, was het assortiment erg beperkt. Er was maar één soort boter, melk of suiker. Mensen waren met name op zoek naar schaarse, dan wel hoogwaardige westerse (eind)producten zoals sigaretten, verzorgingsproducten, panty's en/of koffie, maar ook naar grondstoffen zoals staal, cacao, vlees en (tropisch) fruit.

Dit resulteerde in een schaduwhandel in schaarse, maar zeer gewilde producten in de winkels. Deze zgn. "Bückware" werden door de verkoopsters onderin de toonbank apart gehouden voor bevriende klanten. Met name technische apparatuur waren erg schaars.

Geruchten over de komst van schaarse producten leidden binnen afzienbare tijd tot lange wachtrijen binnen en buiten de winkels. Voorbijgangers gingen (vaak zelfs zonder enige aanleiding) aansluiten in deze rijen in de hoop iets nuttigs "op de kop te kunnen tikken". Als datgene (waarvoor ze in de rij hadden gewacht) niet voldeed aan de verwachtingen, konden ze deze altijd nog als ruilmiddel gebruiken.

Schlangestehen

Kwaliteit

De kwaliteit van Oost-Duitse producten was doorgaans minder dan die van westerse producten. Als het even kon, kochten Oost-Duitsers dus de westerse varianten. Overigens was dit vooral weggelegd voor veelverdieners zoals hoge partijfunctionarissen of bestuurders. Het merendeel van de Oost-Duitsers moesten het doen met overwegend inferieure producten.

Zelf repareren

Vanwege de inferieure kwaliteit gingen producten wel eens kapot. Dit gold niet alleen voor kleding, maar bijvoorbeeld ook voor de televisie of auto. Gezien reserveonderdelen niet altijd voorradig waren, waren Oost-Duitsers vaak op zich zelf aangewezen om eenvoudige reparaties uit te voeren.

Afrondend

De meeste DDR-burgers waren doorgaans tevreden met hun leven en ondervonden nauwelijks hinder van de beperkingen, die de DDR met zich meebracht.

Het waren met name diegenen, die weigerden in het gareel te lopen, die veerkrachtig moesten zijn in het alledaagse leven in de DDR.