Alledag in de DDR

home> alledag in de ddr

Alledaagse leven in de DDR

In dit hoofdstuk ligt de nadruk op het dagelijkse leven van de Oost-Duitsers. Er wordt o.a. gekeken wat voor muziek ze luisterden, hoe ze op vakantie gingen, maar ook waar ze gingen winkelen en wat voor televisieprogramma's ze keken.

Hoewel alles op 't oog wel een beetje hetzelfde was aan de andere kant v/d muur, was het toch allemaal net even anders.

Levi's jeans, hotdogs, Coca-cola en Nutella waren strikt verboden in de voormalige DDR. In plaats daarvan had je Boxer jeans, Ketwurst, Vita Cola en Nudossi chocopasta.

Schlangestehen
In de DDR was er vaak een structureel tekort aan hoogwaardige (eind)producten zoals verzorgingsproducten, panty's, sigaretten en/of koffie, maar ook bepaalde grondstoffen zoals staal, cacao, (tropisch) fruit en vlees. De weinige keren, dat ze de schappen v/d winkels bereikten, waren ze binnen een mum van tijd alweer uitverkocht. Geruchten over schaarse producten leidden binnen zeer korte tijd tot lange wachtrijen binnen (en buiten) de winkels.

Een bezoek aan de supermarkt werd dus al snel gedomineerd door het zogenaamde "Schlangestehen" wat "in de rij staan" betekent. Voorbijgangers gingen spontaan (vaak zonder te weten waarvoor) in deze rijen aansluiten in de hoop iets nuttigs "op de kop te kunnen tikken". Als datgene waarvoor ze al die tijd in de rij hadden gewacht niet voldeed aan de verwachtingen, konden ze deze altijd nog als ruilmiddel gebruiken.

Schlangestehen

Kwaliteit
De kwaliteit van Oost-Duitse producten was over het algemeen minder dan die van westerse producten. Als het kon, kochten Oost-Duitsers dus de westerse varianten. Overigens was dit doorgaans alleen weggelegd voor veelverdieners zoals hoge partijfunctionarissen of bestuurders. Het merendeel v/d Oost-Duitsers moesten het doen met overwegend inferieure producten.

Zelf repareren
Vanwege de inferieure kwaliteit gingen producten wel eens kapot. Dit gold niet alleen voor kleding, maar ook bijv. voor televisie of de auto. Gezien reserve-onderdelen niet altijd voorhanden waren, waren Oost-Duitsers vaak op zich zelf aangewezen om éénvoudige reparaties uit te voeren.

Afrondend
De meeste Oost-Duitsers waren overigens vrij tevreden met hun leven en ondervonden nauwelijks hinder van de beperkingen, die de DDR met zich meebracht.

Het zijn met name diegenen, die weigerden in het gareel te lopen, die veerkrachtig moesten zijn in het alledaagse leven in de DDR.